Avonturen in de zee

Zo, daar ben ik weer. Het is inmiddels zaterdag elf augustus, onze vierde dag dus! Laat ik maar verder gaan waar ik was gebleven.

Donderdagavond heb ik mijn vorige blog getypt. Stefan was toen pannenkoeken aan het bakken, die we lekker hebben opgegeten (duh, wat moet je er anders mee? Behalve tegen vervelende Spanjaarden aangooien die tot diep in de nacht heel veel lawaai maken terwijl wij proberen te slapen. Maar dat vind ik ook een beetje zonde van de pannenkoeken, eigenlijk). Na de pannenkoekjes zijn we op het balkon gaan zitten en hebben spelletjes gedaan. 's Avonds is het lekker frisjes hier, dus dat was best wel ideaal. En toen gingen we weer slapen.

En de dag erna, vrijdag dus, werden we weer wakker. Stefan ging een ontbijtje halen, niet bij de verre supermarkt, maar bij de mini market hier bij het appartement. Lekker dichtbij, maar helaas ook een beetje duur. Na het ontbijt vond Stefan het weer tijd voor een bezoekje aan het zwembad. Hier ben ik nooit tegen! We hadden het plan om eventjes aan het zwembad te liggen, en daarna naar Caleta de Famara te gaan. In ons boekje over alle Canarische Eilanden wordt dit een van de mooiste stranden van Lanzarote genoemd. En, kleine bijkomstigheid: dit was volgens internet DE kitesurfplek. Nu hebben we vrijwel al Stefans kitespullen niet voor niks meegenomen, dus wilden we daar zeker een kijkje nemen. Eerst zonder kitespullen, aangezien het nogal wat was om te dragen en we er eerst even wilden zwemmen. Maar helaas. De receptiemevrouw had ons nog zo leuk een briefje meegegeven met bustijden... Toch ging het fout. We konden niet goed uitvogelen wat nou de vertrektijden waren vanaf waar. Stefan dacht het een, ik dacht het ander. Ik besloot Stefan te volgen, en wat bleek? Ik had uiteindelijk gelijk! Krijg nou wat :) Maar goed, dat was allemaal leuk en aardig, maar we zaten op een bankje op de bus te wachten die pas twee en een half uur later zou komen. En het was al middag, omdat we rustig aan hadden gedaan. We hadden wel een leuke bijkomstigheid: bij de bushalte was ook de supermarkt. Dus hadden we, terwijl we wachtten op de bus die nog lang niet zou komen, stokbroodjes met soort van boursin. En geen mes, dus dat was smeren met de vingers! Jam jam. Maar goed, we vonden het te ver gaan om twee en een half uur op de bus te wachten. Dus gingen we gewoon naar het strand in de buurt, waar we wel al hadden gelopen, maar nog niet hadden gezwommen. Dat was heel erg leuk, want je kon door de zee heen kijken en zo allerlei visjes zien. Stefan natuurlijk helemaal in de wolken. (Die heeft wat met vissen. En met vogels trouwens ook. Het is eigenlijk net een klein kindje.) Toen we aan het zonnen waren, kwam er ook nog een strandverkoper langs. Die had zonnebrillen bij, waar Stefan natuurlijk weer geïnteresseerd in was. De man vroeg nog waar we vandaan kwamen ('ahh, allezgoeeeed? I've been to Amsterdam and Rotterdam! Very cold...'). De man vroeg twintig euro voor de zonnebril, waarop Stefan doodleuk zei: 'nehh, five euros!' De man tegen mij: 'he's tiki tiki boy!' Maar uiteindelijk kreeg Stefan hem mee voor zes euro, op voorwaarde dat hij tegen niemand zou zeggen dat hij het voor maar zes euro kreeg. Nou, bij deze: op het internet gezet. Sorry meneertje.
Nou, na zo'n drie keer zwemmen in de zee, afgewisseld met wat zonnen, gingen we weer naar de supermarkt bij de bushalte om boodschappen te doen. Lekkere aardappeltjes, groente en ei. Jam :) Na het eten gingen we nog een ijsje halen, ergens buiten. We kwamen ook nog op wat plekjes waar we nog niet waren geweest (en daar haalde ik weer mijn fototoestel tevoorschijn - Stefan vindt het volgens mij al behoorlijk irritant). En toen wilden we ook nog chips, wat betekende dat we voor de derde keer die dag naar dezelfde supermarkt gingen. En voor de derde keer hadden we dezelfde kassamevrouw. Die kent ons ondertussen wel! Het was dus alweer avond en lekker fris. De wandeling naar huis was dus heerlijk. En toen was het weer tijd voor spelletjes op het balkon. En daarna slaaptijd!

!! ONDERBREKING !!
Wat weetjes over ons en Lanzarote:

- Elke keer dat we spelletjes spelen, spelen we Boonanza.
- Stefan wint altijd.
- Het weer in Lanzarote is erg haaronvriendelijk; door de wind lijkt mijn haar elke keer wel een vogelnest. Ik moet dus elke dag mijn haar wel in een knot doen.
- Over vogels gesproken: die zitten hier bijna niet. Ik gooide de eerste dag doodleuk de resten van mijn appel op straat, met de woorden: voor de vogeltjes! Later keek ik om me heen en zei ik: 'ik zie eigenlijk helemaal geen vogeltjes.' Uiteindelijk wel vogeltjes gespot, maar niet veel.
- Wel hadden we gisteravond eventjes een huis-hagedis. Die vergezelde ons tijdens de spelletjes. We vroegen hem nog of hij mee wilde doen, maar hij had ook wel door dat hij toch niet kon winnen van Stefan de onoverwinnelijke. Dus bleef hij gewoon gezellig toe kijken (en aan het plafond hangen).
- Ze hebben hier de meest bizarre ijsjes. Kitkat-cornetto. M&M-cornetto. Malteserijsje. En ga zo maar door.
- Ik had voor deze twee weken vakantie vier boeken meegenomen, maar meestal is Stefan zo tijdrovend dat ik amper lees met hem erbij. Not this time: het is dag vier, en ik ben al op de helft van mijn tweede boek - oeps.

!! ONDERBREKING AFGELOPEN !!

En toen was het vandaag, zaterdag elf augustus. We stonden vroeg op (nou ja, niet zes uur-vroeg, maar vakantie-acceptabel-vroeg; negen uur), want vandaag wilden we toch echt naar Caleta de Famara. Ik liep vrolijk om kwart over negen naar de mini market, die om negen uur open zou gaan. Maar misschien was de mini market-mevrouw wel een van die Spanjaarden die tot midden in de nacht heel veel lawaai maakte, want het was nog niet open. Gelukkig een paar minuten later wel, maar toen moest ze alle stokbroodjes nog in de oven leggen, dus het was even wachten op het eten. Maar, alles ging goed en om elf uur stonden we klaar voor de bus. We hadden zelfs nog even boodschappen kunnen doen bij onze stam-supermarkt (stokbroodjes en boursin spul - ja, alweer). Helaas stonden we aan de verkeerde kant van de weg. De bus kwam vrolijk aanrijden aan de andere kant, en wij renden dus snel het zebrapad over. Uiteindelijk hadden we niet hoeven haasten, want er was een chaffeurwissel. Eindelijk, we zaten in de goede bus!
De reis naar Caleta de Famara was heel mooi. We reden langs vulkanen, duinen, dorpjes en lange vlaktes met... Vulkaantroep. Weer eens iets anders dan de Nederlandse weilanden. Toen we aankwamen op het strand, zagen we dat het inderdaad heel mooi was. Het lag aan een vulkaan, en er waren heeeeel veel golven. Er was alleen geen kitesurfer te bekennen - en trouwens ook niet veel wind. Verdacht, ga je naar het kitesurfparadijs, is de wind opeens weg! Terwijl het hier altijd hoort te waaien! Zul je zien dat het vandaag in Kijkduin heel hard waaide. Maar goed. We gingen meteen zwemmen en in de golven spelen. Dit was heel leuk, vooral toen we de onderwatercamera bij ons hadden. Er waren alleen geen visjes, terwijl we net een super cheapo duikbril gekocht hadden. Maar goed, die kunnen we nog wel gebruiken in de zee hier in de buurt. We zonden telkens niet lang, want de zonnebrand begon een beetje op te raken. Na vier dagen al. Kun je nagaan hoe vaak we ons hebben ingesmeerd. Maar toen was de zonnebrand toch echt op, en de zon niet. Resultaat: rode schoudertjes en ruggetjes. En we deden nog wel zo ons best! Hmpf. Nou ja, hebben we de after-sun niet voor niks meegenomen. Dus nadat we in het dorpje hebben rondgelopen (het was echt een mini dorpje) namen we weer de bus naar huis. Nog even boodschappen gedaan (zonnebrand gekocht) en toen hebben we thuis avondgegeten. En toen was het nu. Het is ongeveer zeven uur en we gaan zo nog even naar het strand in de buurt om visjes te kijken met onze duikbril. De zon is niet erg fel meer, maar we trekken toch maar t-shirtjes aan, voor de zekerheid. Ook tijdens het zwemmen.

We hebben trouwens een beetje rondgekeken, en vakantiehuisjes kopen hier is helemaal niet zo duur. Als ons toekomstplan doorgaat (ik die een beroemde en rijke schrijfster word, en Stefan die rijk wordt met wat hij ook gaat doen) komt dat dus allemaal wel goed. Ik wilde er dan ook meteen een eigen vliegtuigje bij kopen, maar dat vond Stefan weer geen goed idee. Pfff. Partypooper.

Nou, wij gaan de visjes eens even flink laten schrikken!

Liefs!