Wandelen door Nice

Op vrijdag twee maart stond ik vrolijk op. Ik ben namelijk helemaal verliefd op ontbijten in een hotel. Zo veel pakken als je maar wil, en meestal de keuze uit honderden dingen! Daar word ik echt helemaal gelukkig van. Dus we gingen met goede moed naar de ontbijtzaal, die volkomen leeg was. We waren misschien ook wel een beetje aan de late kant, maar goed. Het maakte ons niet veel uit. Wij hadden eten! We pakten croissantjes, stokbrood, chocoladebroodjes, en yoghurtjes. Het was echt fantastisch. Toen checkten we uit, en liepen we naar het treinstation om naar het centrum van Nice te gaan. We waren namelijk nog steeds bij het vliegveld in de buurt, en dat is natuurlijk vaak buiten het centrum.
Het was nogal een gedoe om treinkaartjes te kopen. Er was een automaat, maar we vertrouwden die niet helemaal. Dus gingen we toch maar naar de kassa. Het was ook moeilijk om met de mensen achter de kassa te communiceren, maar uiteindelijk hadden we een treinkaartje. We gingen buiten op de trein zitten te wachten, en toen gebeurde er iets geweldigs. De zon was aangekomen! Het was maart, en heerlijk warm. Geweldig! We zetten onze zonnebrillen op, en ik had het ultieme vakantiegevoel. Natuurlijk een aantal foto’s gemaakt van dit moment. En toen kwam de trein! Ik voelde me echt enorm aangekeken in de trein. Het was echt alsof iedereen door had dat we toeristen waren, en alsof ze het maar raar vonden dat wij de trein namen. Maar misschien zat dat wel in mijn hoofd. Toen we in het centrum aankwamen (Nice ville), was de zon helaas verdwenen. De winterjas ging weer aan en de zonnebril ging terug in de tas. We liepen regelrecht naar het strand, omdat we toch wel benieuwd waren naar die beroemde stranden van Nice. Maar met het weer koud en bewolkt, vielen ook de stranden een beetje tegen. Toch gingen we even lekker zitten en steentjes gooien in de zee. Het was namelijk ook geen zandstrand (tegenvallertje), maar steentjesstrand. Nou goed, het was toch geen weer om op de handdoek te liggen en te zonnen! Toen gingen we toch maar op zoek naar ons appartementje. Het was nog geen tijd om in te checken, maar we wilden alvast weten waar het zat. Gelukkig was dit niet heel moeilijk te vinden. Toen was het nog lang geen tijd om in te checken, dus besloten we iets te eten te zoeken. We vonden een klein supermarktje waar we lekkere bastognekoeken kochten, en een fles water. Toen gingen we bij een fonteintje op een bankje zitten. We pakten onze mobieltjes erbij en zagen iets bijzonders: er hing internet in de lucht! Hoera voor wifi! Dus kon ik even mijn familie mailen dat ik nog leefde en veilig aangekomen was, en kon ik mijn facebookvrienden jaloers maken met mijn mini-vakantie (ook al was het niet echt lekker weer). Toen was het uiteindelijk tijd om in te checken. En het was weer etenstijd, dus kochten we een panini (voor mij) en een croque monsieur (voor vriendjelief Stefan). Toen was het tijd om na te denken over het avondeten. Dat moest ook gebeuren! Dus we zochten op Stefans tablet (waar we de kaart van Nice op hadden gezet) waar een grote supermarkt was. Dit was helaas nogal een eindje lopen, maar we gingen er toch voor! En na inderdaad een heel eind lopen, kwamen we eindelijk bij de gigantische supermarkt, zoals ik gewend ben van Frankrijk. We sloegen eten in (groenten, eieren, patatas bravas en vis) en toen mochten we het hele eind weer teruglopen. En toen ging Stefan het eten klaarmaken. Het was genoeg voor twee avonden, dus besloten we gewoon twee dagen achter elkaar hetzelfde te eten. Na het eten en de afwas, gingen we weer lekker wandelen (what else?). We gingen naar het strand en zagen een soort kleine kermis in Nice. Het was namelijk net carnaval in het weekend dat we daar waren (het was daar iets van twee weken achter elkaar carnaval, maar toch). Ze vierden het daar ook behoorlijk anders dan bij ons volgens mij, maar goed. We liepen nog even naar onze internet-hangplek, en liepen de buurt rond. Uiteindelijk waren we wel toe aan een ijsje. De McDonald's was helaas het enige wat open was. Poepieduur zijn de macflurries daar! Maar, ik geef toe: ze waren wel heeeeeeel lekker. Na nog even rondgelopen te hebben, was het tijd om terug te gaan naar het appartementje en lekker te gaan slapen.