Vliegen, zoeken en genieten

Goedenavond dames en heren!
Hier mijn eerste verslag vanuit het niet zo heel erg warme - maar toch erg leuke - Madrid. Ik weet dat het allemaal niet zo spannend is als de weblogs van mensen die voor een half jaar naar exotische plekken gaan, maar ik zal het zo spannend mogelijk omschrijven zodat het toch dolletjes is om te lezen!

Om kwart voor vier vanochtend tringelde mijn wekker. Dat was niet zo fantastisch, aangezien we pas rond kwart voor twaalf sliepen. Lekker op vier uurtjes slaap functioneren dus. Maar, eigenlijk werd ik vrolijk wakker, en Stefan ook, dus was het gewoon een vrolijke boel in huize Leiden, zo diep in de ochtend. Alles liep op rolletjes, we waren op tijd, hadden lekker ontbeten en alle spullen klaarliggen, dus we vertrokken op tijd en kwamen dus op tijd aan voor de trein. Toen heb ik wel een nare ervaring gehad (nu komt het jongens! Het eerste spannende moment!). Het blijkt dus dat als je een weekend-ov hebt, en door de week rond half vijf 's nachts reist, je 40% korting wegvalt! Nu ik er over nadenk wist ik dit al, want ik was er al een keer eerder achtergekomen. Maar dat was ik dus vergeten. Maar nu weet ik het weer! Zomaar POEF vijf euro kwijt aan tien minuten in de trein in plaats van drie euro. Het is om te huilen.

Nou, dat was spannend, toch? En dat was nog maar het begin!

Ik kwam namelijk op het station (om half vijf 's ochtends dus) en toen kwam ik zowaar nog een bekende tegen ook. Nu kan ik je vertellen dt ik echt noooooit bekenden tegenkom in Leiden, omdat ik daar nou eenmaal niet zo veel mensen ken, en dan ga je een keer om half vijf 's ochtends met de trein en kom je een studiegenoot tegen... Dus dat was wel grappig. We zeiden vrolijk en verbaasd hallo en gingen toen weer verder met ons leven.
Op het vliegveld ging ook alles goed, we hadden online ingecheckt (dat raadt de KLM je namelijk sterk aan, met de zin: 51% van onze passagiers checkt online in! Dat vind ik persoonlijk niet echt veel en dus niet echt overtuigend, maar goed...) dus dat ging allemaal wel snel. Maar toen hadden we honger en besloot ik dus een Prince koek (of hoe heet zo'n lekkere chocolade koekje met wit spul er in? Oké, nu klinkt het niet lekker meer...) uit een automaat te kopen. En toen begon het tweede drama! Ik had betaald, en in plaats van een Prince koek kwamen er vieze sultana koekjes uit. Nou, als ik ergens misselijk van word, zijn het deze dingen: weinig slapen, spanning omdat ik moet vliegen, sultana's. Dus helemaal top! Maar goed, het viel allemaal wel mee, ik had tenminste iets gegeten en Stefan ook. Dus toen gingen we in het vliegtuig zitten. We hadden een overstap op Parijs, dus de eerste vlucht was echt maar 50 minuten. En tijdens die vlucht gebeurde er iets vervelends, ingepakt als iets geweldigs. Stefan en ik zijn namelijk gewend om met cheapie vliegtuigen te vliegen, en als je dan honger hebt mot je gewoon betalen. Verder heb ik wel met duurdere vliegtuigen gevlogen, maar dat waren hele lange vluchten, dus dan vind ik het nogal wiedes dat je niet hoeft te betalen voor je eten. Anders zou het wel heel flauw worden. Maar nu vlogen we met KLM, maar dus maar 50 minuten. MAAR DAN KRIJG JE DUS OOK GRATIS ETEN EN DRINKEN! Dat was dus echt allemaal heel fijn (dat was de geweldige verpakking). Maar toen bleken het heerlijke sandwiches te zijn met heerlijke kip. Ja, leuk voor vegetariërs. En ze hadden dus niks anders. Aan de ene kant wil ik daar heel graag over zeuren, omdat ik vind dat het wel zielig is voor mensen die geen kip eten of lusten, maar aan de andere kant vond ik het ook wel heel erg fantastisch dat het gratis was. Beetje dubbel dus. Anyways, Stefan had een lekkere sandwich, en ik had lekkere cola. En normaal ben ik dus kei misselijk in een vliegtuig, maar nu dankzij de sultana's en cola ging het allemaal wel goed. En toen kwamen we aan in Parijs, en ik had heeeel erg gehoopt dat we vanuit het vliegtuig de Eiffeltoren konden zien, maar helaasch :( Toen moesten we wachten op ons vliegtuig, en toen weer instappen. Dit keer was de vlucht zo'n 2 uur, en toen kregen we weer gratis eten! Dit keer iets wat ik mocht: koekjes! Alleen was het wel heel karig, het waren twee ieniemienie koekjes. Maar wel heel lekker. En weer lekker gratis drinken. En ik was heel erg verdiept in mijn boek, dus de tijd vlooooog voorbij. En toen waren we in Madrid, my first time ever!
Het was alleen een beetje problematisch, want we waren even het Spaanse woordje voor 'doei' kwijt. Daar zijn we inmiddels wel weer achter gekomen. Dus toen konden we weer verder met ons leven.
De oom van Stefan kwam ons ophalen van het vliegtuig, en zette ons weer af bij het metrostation, met plattegronden van de metro en van Madrid. Toen waren we helemaal klaar om naar het museum El Prado te gaan! De oom van Stefan ging toen werken. Voordat we het museum in gingen, wilden we eerst wat eten. Dat werd per ongeluk ergens waar het een klein beetje duur was, maar het was wel lekkere pizza. En de ober kon wel hele gave trucjes met de glazen. Supaaah toll.
Toen gingen we het museum in. Het was nogal een doolhof. Dan kon je links en rechts, en dacht je: nou, dan gaan we eerst links, daarna terug en dan rechts, zodat we alles zien. Maar dan ben je links gegaan, en dan kun je weer links en rechts. En dan kies je weer een richting en kun je weeeer kiezen. En dan kun je het echt niet meer bijhouden. Op een gegeven moment hadden we wel genoeg dode Jezus'en gezien, en wilden we toch echt even zien waarvoor we kwamen: Nederlands' trots! Rembrandt hing er, daar zochten we een tijdje naar; de plattegrond van het museum was echt heel vaag. Maar uiteindelijk vonden we het, en toen bleek het nogal een stom schilderij te zijn van een stomme vrouw. Dus toen waren we een beetje teleurgesteld. Toen gingen we zoeken naar Jeroen Bosch schilderijen, want dat is altijd wel leuk. Die bleek dus niet te staan bij de (super kleine) afdeling van Nederlandse schilderijen, maar weer heel ergens anders. Zoeken, zoeken, zoeken. Het was echt een drama. Uiteindelijk toch gevonden, en dat was het dan wel weer waard, want Jeroen Bosch is gewoon cool. Want ik snap wat zijn schilderijen betekenen omdat ik al 2x naar een museum over hem ben geweest, dus dan voel ik me heel slim. Dat is altijd leuk.
Toen waren we toch wel heeeeel erg moe met die vier uur slaap, dus toen contacteerden we de oom van Stefan weer dat we wel weer naar huis wilden. Hij had eigenlijk gezegd dat het niet uitmaakte hoe laat we opgehaald wilden worden; het kon allemaal. 12 uur 's nachts, 7 uur 's ochtends... Dus, lekker makkelijk! En toen kreeg ik eindelijk het huis te zien waar ik deze vier nachtjes ga slapen, waar ik nu dus ook zit. En het is wel kei gaaf! Er wonen normaal gesproken dus twee mensen, de oom en tante van Stefan, en het is echt heel groot voor twee mensen. Dat is mooi, want nu zijn Stefan en ik er, en vanavond komen nog Stefans zusje, oom en oma. Maar dat gaat dus allemaal wel passen. En nu zit ik dit lekker te typen met een muziekje op, terwijl Stefan en zijn oom de jacuzzi aan het schoonmaken zijn. JA. Dat is geweldig op zo veel vlakken, I know. Maar morgen gaan we dus lekker in de jacuzzi! Wieeehoee! Ik vind het hier wel leuk hoor :)

Nou, dat was het dan maar weer voor vandaag. Heel veel meer heb ik niet meegemaakt. Maar morgen weer een dag!

Toedeloeee! xx